Szacowany czas czytania: 9 minuty

Rodzaje górnych i dolnych matryc Giętarka

1. Popularne typy górnej matrycy giętarki (znanej również jako narzędzie do gięcia) to r = 0,2 i R = 0,6, a kąty narzędzia wynoszą 88° i 90°. Poniższy rysunek przedstawia gięcie górnej matrycy 88°.

Górna kość Giętarka ma dwa typy: integralny (Długość integralnej górnej matrycy (mm): 835) i dzielony (Długość dzielonej górnej matrycy (mm): 10, 15, 20, 40, 50, 100, 200, 400).

2. Popularne rozmiary rowków V dolnej matrycy (znanej również jako V-groove) giętarki to V4, V5, V6, V7, V8, V10, V12, V16 i v25. (Na przykład „V5” oznacza, że wykończenie rowka V wynosi 5 mm) istnieją dwa popularne kąty rowka V: 88 ° i 90 °, a typowe typy giętarek z dolną matrycą pokazano na poniższym rysunku.

Dolną matrycę giętarki można również podzielić na dwa typy: integralną górną (długość integralnej górnej matrycy (mm): 835) i dzieloną górną matrycę (długość dzielonej górnej matrycy (mm): 10, 15, 20, 40, 50, 100, 200, 400).

Jak wybrać matrycę do gięcia podczas gięcia?

1. Wybierz odpowiednią formę zgodnie z kształtem, rozmiarem i wewnętrznym kątem R zaznaczonym na rysunku procesu po uformowaniu przedmiotu obrabianego.

2. W pełni rozważ możliwe nieprawidłowości w procesie formowania, takie jak ujście świni, nit, matryca, maszyna, kolizja składania przedmiotu obrabianego itp.

3. Wybór rowka w kształcie litery V podczas gięcia przedmiotu obrabianego

W zależności od grubości materiału, wybór V-fugi jest również inny

Gdy t ≤ 4 mm, szczelina V = t * 6 razy; Gdy t ≥ 4 mm, szczelina V = t * 8 razy.

4. Uwaga: podczas gięcia pod kątem 90° minimalna szerokość rowka „V” nie powinna być mniejsza niż 4T, w przeciwnym razie może dojść do uszkodzenia matrycy lub złomowania obrabianego przedmiotu.

5. Jeśli rozmiar składania jest za mały i bez rowka „V” to należy zastosować 4T, najpierw złóż pod odpowiednim kątem rozwartym, a następnie złóż o 90 ° z dużym rowkiem „V”.

6. Dokładnie wyczyść matrycę narzędzia i podstawę matrycy obrabiarki, aby upewnić się, że nie ma kurzu i twardych przedmiotów;

7. Wyjmij środek obrabiarki z górną i dolną formą o długości co najmniej 300mm i zwróć uwagę na odpowiedni nacisk, aby uniknąć zmiażdżenia formy.

8. Wymień odpowiednią formę wymaganą do tego procesu, zaciśnij w górę iw dół na miejscu i zablokuj śrubę mocującą/zawleczkę.

9. Forma powinna być zaciśnięta w środku obrabiarki tak daleko, jak to możliwe, aby zapewnić trwałą i stabilną pracę obrabiarki.

Jak bezpiecznie i prawidłowo korzystać z giętarki?

Procedury bezpieczeństwa eksploatacji form do gięcia maszyn obejmują głównie następujące treści:

1. Sprawdź stopień zbieżności i twardość górnej i dolnej formy, czy urządzenie pozycjonujące jest prawidłowe, czy można go normalnie używać i czy występują inne problemy. Można go używać tylko wtedy, gdy nie ma problemów, w przeciwnym razie nie można go użyć.

2. Pozycja matrycy na stole warsztatowym powinna znajdować się pośrodku.

3. Rozruch formy należy przeprowadzić po wyłączeniu i zatrzymaniu urządzenia.

4. W celu wytłoczenia matrycy należy docisnąć górną i dolną podstawę matrycy, aby zapobiec uszkodzeniu matrycy.

5. Surowo zabrania się uderzania tylko jednym końcem.

6. Przed zmianą ustawień sprawdź, czy możesz dokonać zmian.

7. Załadunek i rozładunek form przeprowadza się po zatrzymaniu sprzętu.

8 . Urządzenia zabezpieczającego i osłony zabezpieczającej nie należy regulować bez upoważnienia, aby uniknąć problemów.

9. Forma powinna być często sprawdzana, aby sprawdzić, czy jest uszkodzona lub uszkodzona. Jeśli tak, należy go naprawić lub wymienić.

Jakie są konkretne rodzaje gięcia form? Jak obliczyć wartość rozszerzenia?

Konkretny sposób realizacji będzie obejmował następujące aspekty:

1. Definicje dwóch algorytmów kompensacji gięcia i odliczenia gięcia oraz ich związek z rzeczywistą geometrią blachy.

2. Jak odliczenie gięcia odpowiada kompensacji gięcia? W jaki sposób użytkownicy stosujący algorytm odliczania gięcia mogą łatwo przekonwertować swoje dane na algorytm kompensacji gięcia?

3. Definicja współczynnika K, jak wykorzystać współczynnik K w praktyce, w tym zakres wartości współczynnika K dla różnych rodzajów materiałów.

Metoda kompensacji gięcia

Algorytm kompensacji gięcia opisuje długość rozwiniętej części (LT) jako sumę każdej długości po spłaszczeniu części plus długość spłaszczonego obszaru gięcia. Długość spłaszczonego obszaru gięcia jest wyrażona jako wartość kompensacji gięcia (BA). Dlatego długość całej części wyraża się równaniem (1):

LT = D1 + D2 + BA (1)

Obszar gięcia (pokazany na rysunku kolorem jasnożółtym) to obszar, który teoretycznie ulega deformacji podczas gięcia. Krótko mówiąc, aby określić wymiary geometryczne rozłożonych części, pomyślmy w następujący sposób:

1. Wytnij obszar gięcia z najlepszej części

2. Połóż pozostałe dwie płaskie części na stole

3. Oblicz długość obszaru gięcia po jego spłaszczeniu

4. Połącz spłaszczony obszar gięcia między dwiema płaskimi częściami, a wynikiem jest rozłożona część, której potrzebujemy.

Metoda współczynnika K

Współczynnik K jest niezależną wartością, która opisuje, w jaki sposób blacha wygina się/rozkłada pod wpływem szerokiego zakresu parametrów geometrycznych. Jest to również niezależna wartość używana do obliczania kompensacji gięcia (BA) w szerokim zakresie przypadków, takich jak różne grubości materiału, promień gięcia/kąt gięcia itp. Rysunek 5 pomoże nam zrozumieć szczegółową definicję K- czynnik.

Możemy być pewni, że w grubości materiału części blaszanej znajduje się neutralna warstwa lub oś. Blacha w warstwie neutralnej w obszarze gięcia nie jest ani rozciągana, ani ściskana, to znaczy jest jedynym miejscem, które nie odkształca się w obszarze gięcia. Figi. 4 i 5 pokazują skrzyżowanie obszaru różowego i obszaru niebieskiego. Podczas gięcia różowy obszar jest ściskany, a niebieski rozszerza się. Jeżeli neutralna warstwa blachy nie jest odkształcona, długość łuku warstwy neutralnej w obszarze gięcia jest taka sama w stanach zginania i spłaszczania. Dlatego BA (kompensacja gięcia) powinna być równa długości łuku warstwy neutralnej w obszarze gięcia części blaszanej. Na rys. 4 łuk pokazano na zielono. Położenie neutralnej warstwy blachy zależy od właściwości konkretnego materiału, np. plastyczności. Zakłada się, że odległość pomiędzy neutralną warstwą blachy a powierzchnią wynosi „t”, to znaczy głębokość od powierzchni części blachy do kierunku grubości w materiale blachy wynosi t. Dlatego promień łuku neutralnej warstwy blachy można wyrazić jako (R + T). Używając tego wyrażenia i kąta gięcia, długość (BA) łuku neutralnej warstwy można wyrazić jako:

BA = Pi(R+T)A/180

Aby uprościć definicję neutralnej warstwy blachy i uwzględnić grubość mającą zastosowanie do wszystkich materiałów, wprowadzono pojęcie współczynnika K. Konkretna definicja to: Współczynnik K to stosunek grubości neutralnej warstwy blachy do całkowitej grubości materiału części z blachy, to znaczy:

K = t/T

Dlatego wartość K będzie zawsze wynosić od 0 do 1. Jeśli współczynnik k wynosi 0,25, oznacza to, że warstwa neutralna znajduje się na 25% grubości części arkusza blachy. Podobnie, jeśli wynosi 0,5, oznacza to, że warstwa neutralna znajduje się na poziomie 50% całej grubości i tak dalej. Łącząc powyższe dwa równania, otrzymujemy następujące równanie (8):

BA = Pi(R+K*T)A/180 (8)

To równanie to wzór obliczeniowy, który można znaleźć w podręczniku Solid Works i pomocy online. Kilka z tych wartości, takich jak a, R i T, jest określonych przez rzeczywistą geometrię. Wracając do pierwotnego pytania, skąd bierze się współczynnik K? Podobnie odpowiedź pochodzi ze starych źródeł tj. dostawców materiałów blacharskich, danych z badań, doświadczenia, instrukcji itp. Jednak w niektórych przypadkach podana wartość może nie być oczywista może nie być w pełni wyrażona w postaci równania (8 ), ale w każdym razie, nawet jeśli wyrażenie nie jest takie samo, zawsze możemy znaleźć związek między nimi.

Na przykład, jeśli oś neutralna (warstwa) jest opisana w niektórych podręcznikach lub literaturze jako „umieszczona na 0,445x grubości materiału od powierzchni blachy”, oczywiste jest, że można to zrozumieć, że współczynnik K wynosi 0,445, to znaczy k = 0,445. W ten sposób podstawiając wartość K do równania (8) otrzymujemy następujący wzór:

BA = A (0,01745R + 0,00778T)

Modyfikując równanie (8) inną metodą, obliczając stałą w równaniu (8) i zachowując wszystkie zmienne, otrzymujemy:

BA = A (0,01745 R + 0,01745 K*T)

Porównując powyższe dwa równania, łatwo otrzymamy: 0,01745xk = 0,00778. Łatwo też obliczyć k = 0,445.

Po dokładnym przestudiowaniu wiadomo, że system Solid Works zapewnia również algorytm kompensacji gięcia dla następujących określonych materiałów, gdy kąt gięcia wynosi 90 stopni. Szczegółowa formuła obliczeniowa jest następująca:

Miękki mosiądz lub miękki materiał miedziany: Ba = (0,55 * t) + (1,57 * r)

Miedź półtwarda lub mosiądz, stal miękka i aluminium: Ba = (0,64*t) + (1,57*r)

Brąz, twarda miedź, stal walcowana na zimno i stal sprężynowa: Ba = (0,71*t) + (1,57*r)